Zatrzymane w kadrze – zemsta rosyjskiego architekta

#1. Funkcjonariusze NRD boją się odpowiedzieć na propozycję uścisku dłoni mieszkańcowi Berlina Zachodniego w dniu, w którym mur berliński został już zburzony. Punkt kontrolny Charlie, 10 listopada 1989 r.

#2. 53-letni Charlie Chaplin ze swoją przyszłą żoną, 18-letnią Ooną. USA, 1942 r. Ich małżeństwo trwało 35 lat.

#3. Thomas William Burgess, brytyjski pływak, drugi, który z powodzeniem przepłynął kanał La Manche, 1911 r.

#4. Rosyjski architekt Witalij Kałojew odwiedza grób żony i dzieci, które zginęły w katastrofie lotniczej.

W nocy z 1 na 2 lipca 2002 roku nad niemieckim miastem Überlingen zderzyły się dwa samoloty – rosyjski pasażerski Tupolew Tu-154 należący do linii Bashkirian Airlines, wiozący dzieci i ich opiekunów na wakacje z Moskwy (z rosyjskiej miejscowości Ufa, skąd do Moskwy dotarły pociągiem) do Barcelony, oraz należący do międzynarodowej firmy spedycyjnej DHL transportowy Boeing 757, lecący z włoskiego Bergamo do Brukseli.
W wypadku zginęło 71 osób, w tym 46 dzieci.

Rodzina Kałojewów przypadkowo znalazła się w tym nieszczęsnym samolocie. Swietłana z dziećmi leciała do męża do Hiszpanii, miały przesiadkę w Moskwie, ale spóźniły się na samolot i pozostały na Szeremietiewie. Po kilkugodzinnym oczekiwaniu dyspozytor zaoferował Kałojewowej bilety na lot czarterowy linii lotniczych Bashkirian Airlines, którym grupa uczniów ze szkoły specjalnej YUOSKO leciała na wakacje nad wybrzeże Morza Śródziemnego. Na pokładzie było kilka wolnych miejsc, z czego trzy zajęła Swietłana i jej dzieci.

Kilka godzin później Tu-154 linii lotniczych Baszkortostan zderzył się w powietrzu nad Jeziorem Bodeńskim z towarowym Boeingiem 757.

Przyczyn tej katastrofy było co najmniej kilka, ale prasa sugerowała, że winę za tragedię ponosi kontroler ruchu lotniczego, który pracował owej feralnej nocy.

W akcie zemsty 24 lutego 2004 roku Witalij Kałojew zamordował kontrolera ruchu lotniczego, 34-letniego Petera Nielsena, pośrednio odpowiedzialnego za wypadek, którego obciążał całą winą za stratę żony i dzieci.

Skazany na 8 lat więzienia, dwa lata później, w listopadzie 2007 r., Kałojew został zwolniony za dobre sprawowanie.

W 2008 został mianowany na stanowisko wiceministra budownictwa i architektury Republiki Osetii Północnej.

#5. Panny młode czekają na masową ceremonię (48 par), ślub publiczny. Jordania, 1999 r.

#6. Rumuński uchodźca polityczny Virgil Tănase trzyma w Paryżu plakat przeciwko torturom dysydentów w Rumunii, Francja, lata 80. XX w.

W 1981 r. rumuński wywiad próbował go wyeliminować, ale francuskie służby wywiadowcze zapobiegły morderstwu, uciekając się do inscenizacji, aby zdemaskować zleceniodawców.

#7. W Australii do lat 60. XX w., zgodnie z ustawą o florze i faunie, Aborygenów uważano za zwierzęta, a nie ludzi, a ich liczebność wpisywano na tę samą listę, co kangury, papugi itp.

#8. Zlinczowanie 31-letniego żydowskiego biznesmena Leo Franka, który został oskarżony o zgwałcenie i zamordowanie 13-letniej dziewczynki, Mary Phagan. Atlanta, 1915 r.

Mary Phagan pracowała w National Pencil Company, której dyrektorem był Frank. Dziewczynę uduszono 26 kwietnia 1913 roku, a następnego ranka znaleziono martwą w piwnicy fabryki. Obok jej ciała znaleziono dwie notatki, które wyglądały tak, jakby je napisała. Opierając się na wzmiance o „nocnej wiedźmie”, w sprawę wplątano nocnego stróża Newta Lee. W trakcie dochodzenia policja aresztowała kilku mężczyzn, w tym Lee, Franka i Jima Conleya, czarnoskórego woźnego w fabryce.

24 maja 1913 roku Frank został postawiony w stan oskarżenia o morderstwo, a prokuratura opierała się w dużej mierze na zeznaniach Conleya.
Początkowo orzeczono karę śmierci, ale gubernator zamienił wyrok Franka z kary śmierci na dożywocie.
16 sierpnia 1915 roku Leo Frank został porwany z więzienia przez grupę uzbrojonych mężczyzn i następnego ranka zlinczowany w Marietcie, rodzinnym mieście Mary Phagan.

Dopiero prawie 70 lat później inny pracownik Leo Franka, Alonzo Mann, który w czasie wydarzeń był nastolatkiem, zeznał, że widział, jak Jim Conley niósł ciało martwej dziewczyny, próbując je ukryć.

Alonzo Mann wyjaśnił, że Conley groził, że zabije jego i jego rodzinę, jeśli wyda go policji, z tego powodu niemal do śmierci bał się powiedzieć prawdę.

#9. Winona Ryder na planie „Soku z żuka”, 1988 r.

#10. Były egipski prezydent Husni Mubarak, 2014 r.

Były egipski prezydent Husni Mubarak transportowany do Kairu na przesłuchanie w sprawie postawionych mu zarzutów karnych. Pomimo tego, że ze względu na podeszły wiek nie mógł chodzić, nadal był skuty w tradycyjnej żelaznej klatce. Wielokrotnie uznawano go za winnego i zostawał uniewinniany. Procesy trwały kilka lat, a ostatnim wyrokiem, jaki spotkał Mubaraka za życia, było 5 lat więzienia. Przez cały ten czas de iure przebywał w izolatce, a de facto, z uwagi na poważną chorobę, w szpitalu wojskowym.
Husni Mubarak zmarł 25 lutego 2020 w szpitalu wojskowym w Kairze.

#11. To znany blogger „Christian”, który lubi ekstremalne selfie. Oto jego selfie z 25 stycznia 2014 r. z wyścigu Great Bull Run w Teksasie.

#12. To słynne zdjęcie wykonano w 1956 roku podczas jednego z etapów wyścigu rowerowego Giro d'Italia na górze San Luca we Włoszech. Na zdjęciu kolarz Fiorenzo Magni, który na XII etapie upadł i złamał lewy obojczyk. Mimo to odmówił założenia mu gipsu i kontynuował wyścig jedynie w bandażu.

Jednak na szesnastym etapie Magni ponownie upadł i złamał kość ramienną. Stracił przytomność z bólu, ale po udzieleniu pomocy medycznej kontynuował wyścig, który składał się z 23 etapów. Na zjazdach nie mógł hamować lewą ręką. Dojechał jednak do końca i, co niewiarygodne, zajął drugie miejsce, tracąc do lidera zaledwie trzy i pół minuty.

#13. Bombardowanie z włoskich sterowców pozycji tureckich w regionie Yanzur. Wojna trypolitańska, 1911-1912.

#14. „Do broni, pacyfiści!” Okładka francuskiego magazynu „Vu”, listopad 1932 r.

#15. Fidel Castro gra w koszykówkę w Krakowie. Polska, 1972 r.

W poprzednim odcinku